Na het vak gebruikersinterfaces…

Aangezien het semester bijna op zijn einde loopt en we morgen onze verdediging moeten doen, heb ik mezelf de vraag eens gesteld of mijn manier van denken over gebruikersinterfaces veranderd is, sinds ik dit vak gevolgd heb.

Eindverslag

Eindverslag_Gebruikersinterfaces

ons eindverslag!

Een gezonde attitude

Gluren bij de buren

Van de andere applicaties was ik het meest onder de indruk van Wordstock, zowel conceptueel als grafisch. Ik vond het een heel leuk idee om een abstract en saai idee (de stockmarket) op zo’n leuke manier aan de man te brengen. De applicatie wordt ook heel aantrekkelijk gepresenteerd, met een slim gebruik van flash voor de grafiek. Spijtig dat technische problemen (laadtijd) deze applicatie een beetje de das omdoen.

Ook Planetery Conquest zit knap in elkaar, alleen slagen ze er niet echt in om de spanning van een ruimte-veroverings-spel over te brengen in hun gebruikersinterface: het blijft allemaal wat droog. Dat hebben ze zelf ook opgemerkt en stappen in de goeie richting genomen: planeten hebben een naam, eenvoudigere toekenning van resources, …

Hello Kitty Fightclub heeft me ook verrast: hoewel het concept me eerst kinderachtig leek, ben ik toch vaak teruggegaan om mijn Kitty nogmaals in de strijd te werpen: ik denk dat de customisatiemogelijkheden en het knappe gebruik van overlays (de ‘schade’ op de kitty) een eerder eenvoudig concept interessant houden. De interface is onconventioneel (felle kleuren, grote lettertypes, …), maar werkt wél wegens zijn consistentie.

Dit kan ik spijtig genoeg niet zeggen van My Little Dog: ik moet eerlijk zijn en vermelden dat het concept mij ook niet interesseert. Doch waren er (in de eerste versie) verschillende dingen mis met de interface: de knoppen waren niet consistent qua plaatsing, het was soms niet duidelijk waarop je kon klikken en wat niet (de open koelkast), … Dit hebben ze in hun presentatie wel duidelijk aangehaald en verbeterd.

Over de KUL Timetable kan ik zeggen dat ik enorm respect heb om een applicatie te starten die in eerste instantie slechts een beperkt aantal gebruikers kan aanspreken. Ze hebben echter een heel functionele kalender gemaakt, en de technische horde overwonnen van die dekselse SAP-roosters te screenscrapen. Ik gebruik de applicatie zelf niet, maar heb al van verschillende mensen gehoord dat ze er veel aan hebben – en daar gaat het uiteindelijk om!

Gezien bij de andere groepjes

De applicatie die ik het meeste gebruikt heb van de andere groepjes is de “Hello Kitty Fight Club”. Een positief punt is het heel erg simpel concept. De humor in het concept (het kind-vriendelijke katje in de vechtclub) vind ik ook origineel. De interface van applicatie ziet er kinderlijk uit (past in het concept) en is simpel in gebruik.

Wat me opviel bij het gebruik van de Facebook applicaties is dat reactietijd belangrijk is. Vooral als deze groter is dan 2 à 3 seconden, wordt het hinderlijk. In onze eigen applicatie hebben dit proberen op te vangen door het gebruik van AJAX zodat de wachttijd wordt opgevangen door grafische effecten.

Wat ik ook heb gezien in twee applicaties is dat je moet opletten hoe je bepaalde gegevens vraagt: in Planetary Conquest en Wordstock moet je als speler getallen ingeven. In beide applicaties wordt dit gedaan met sliders. De sliders in Planetary Conquest zijn echter niet zo precies: het is moeilijk precies het gewenste bedrag in te geven (de stapjes die de slider maakt zijn te groot).

Het iteratief werken op basis van feedback van de gebruikers bleek voor elk groepje een meerwaarde te hebben.

Adding Value

Niet de goeie manier om punten te scoren in CHIKUL09 ?

N

Zoveel slechte UI’s?

Met onze en andere blogs van Chikul09 te lezen, merkte ik dat vooral “slechte” ervaringen met UI’s genoteerd werden. Na eventjes nadenken, besefte ik waarom dat is: een UI is geslaagd als je niet merkt dat hij er is!
Als je hem opmerkt, is het meestal teken dat er iets “mis” gelopen is. Goede UI’s doen gewoon wat ze moeten doen, namelijk gebruikers het achterliggende programma laten gebruiken, zonder ze hierbij te storen.

Om dit eventjes praktisch te demonstreren, twee filmpjes:

Very very small screens

In de les van chikul09 hebben we verschillende systemen gezien die een zeer groot scherm hadden, vergeleken met degenen die we tegenwoordig gewoon zijn (het gemiddelde laptop of pc-scherm).
De aanpak om user interfaces te ontwikkelen voor deze systemen, zal dus anders moeten zijn, aangezien met een muis werken op een scherm van 1,5 x 2 meter, zeker geen sinecure zou zijn.

Nu is het andere extreem ook geen “thing of the future” meer, zoals hier te zien is.
De ontwerpster van dit systeem heeft ervoor gekozen enkel “statische” informatie op de lenzen van de bril te zetten. Maar wat als je dit systeem zou willen gebruiken voor “dynamische” informatie, die eventueel zelfs aangepast kan worden door de gebruiker?

De andere groepen

Een overview van alle andere groepen: interessant! En toch, ik heb weinig tot niets bijgeleerd. Ik hoop dat ik onbewust toch een hoop kennis heb verworven, want ik zou de ontwikkeling van onze app nog steeds hetzelfde hebben aangepakt.

Ik vond Planetary Conquest het meest geslaagd, omdat zij heel intelligent gebruik maken van facebook als sociaal platform. Net zoals Hello Kitty fightclub sturen zij notices wanneer iemand je planeet aanvalt. Maar alles lijkt zoveel meer waard te zijn. Waar je in Hello Kitty enkel een getalletje als beloning krijgt (Mijn kitty is sterker!), heb je in planetary conquest planeten om te vergaren. En je kan je vrienden echt tonen: “Haha, ik heb je planeet afgepakt!”, en daar kunnen mensen op reageren in de feed.

Het concept was dus beter, en dit werd gecombineerd met een gui die “just works”. Goed over nagedacht. Het enige nadeel van die groep is dat de GUI weinig klassiek was; een beetje experimenteren/innoveren was wel leuk geweest.

Maar dat is helaas ook wat ik geleerd heb. Met alle innovatieve interfaces (Hello Kitty, My Dog, Wordstock) waarin heel toffe dingen zaten, vind ik Planetary Conquest nog steeds het beste. Nicholas Carr zei “IT Doesn’t Matter”. Daar zijn een heleboel reacties op gekomen, met als samenvatting “IT is an enabler”. Nu zeg ik: “CHI doesn’t matter”. Alle stellingen van Nicholas Carr zijn waar voor CHI: “Don’t innovate, follow”, “Only do the bare minimum”. Apple is heel innovatief op het gebied van CHI, en zij verdienen daar veel geld mee. Maar gek genoeg verdient SAP ook geweldig veel geld, terwijl daar CHI een noodzakelijk kwaad is.

Conclusie: CHI is een enabler. Een mooie GUI zal een belabberd spelconcept niet kunnen redden.

De cola-automaat

Gebruikersinterfaces beinvloedt ons dagelijks leven. We gaan ons aan veel meer ergeren, omdat we weten dat het beter kan. (oa. dat wordpress geen CTRL+B ondersteunt om iets bold te zetten)

Wat mij deze week opviel, was het volgende:

In heel veel kassa-automaten staat er een klein karakterdisplay. De plaatsing van dit karakterdisplay is steeds gedaan door kleine mensen, bizar genoeg. Want ik moet steeds bukken voor ik het kan zien!

Moraal van het verhaal: hou rekening met de grootte van je gebruikers. Doe aandacht useability-testen, en probeer op te merken wat er allemaal beter kan. Zeker weten dat geen enkel van die ontwerpers de gebruiker goed geobserveerd heeft, anders hadden ze dat display wel wat hoger gestoken!