Gebruikersinterfaces: geen vak, maar een bezigheid!

De laatste tijd merk ik steeds meer dat ik op een andere manier naar de wereld kijk. Ik probeerde tevoren steeds kritisch te kijken naar alles wat ik tegenkwam, maar verder dan een “Wat is dit irritant!” of een “Hey, hier heb ik geen problemen mee.” kwam ik niet. Poging twee, dit keer met het vocabularium van een echte gebruikersinterface-specialist!

Het vocabularium

Ik probeer in mijn posts steeds methodisch te werk te gaan. We beginnen met een ergernis aan een apparaat, of misschien iets wat opvallend geen ergernissen heeft! Dan proberen we te analyseren waar de ergernis vandaan komt. We vragen ons alternatieven af, en we vragen ons af of die beter scoren.

De gouden regels

* Leertijd
* Tijd om taak uit te voeren
* Aantal en soort fouten
* Tijd dat gebruikers zich herinneren hoe taak uit te voeren
* Subjectief gevoel voldoening

Design-toetsen

De eerste ergernis van de week zijn designer-toetsen. Ik probeerde het volume op een laptop te verhogen. De laptop had een strook icoontjes boven het toetsenbord. De strook was volledig plat, er waren geen toetsen te bekennen. Maar omdat de icoontjes consistent waren met wat op andere laptops het volume verhoogt, dacht ik: erop drukken!
En dat werkte. Het volume verhoogde, 1 procent. Ik probeer nog eens te drukken, en merk dat er niets gebeurt. Ik kijk naar beneden, en merk dat mijn vinger een halve centimeter naast het icoontje drukt. Logisch, ik VOEL het ding niet!
Nader onderzoek: rond het knopje licht een blauw lichtje op als ik het aanraak. Cool, en het duidt aan dat het ding een knop is! Maar het is maar een lapmiddel, want je ZIET het blauwe lichtje niet als je vinger op de ‘knop’ staat.
Waartegen heeft de ontwerper nu gezondigd? De leertijd was laag, door de consistente icoontjes. De tijd om de taak uit te voeren was echter belachelijk slecht (1 min. tot ik het volume op maximum had). Dit komt vooral door het aantal en soort fouten: we moeten een gebruiker feedback geven dat wat hij doet, goed is. Vlakke touch-dingen die knoppen nabootsen zijn hierin volledig waardeloos. Tenzij…

Er zijn zat bedrijven die onderzoek doen naar “tactile feedback for touchscreens”. Een simpele google: http://www.immersion.com/products/touchscreen-feedback/index.html, http://www.redferret.net/?p=9533. En blijkbaar hebben al vaak mensen hetzelfde probleem gehad als ik: http://www.etre.com/blog/2008/08/tactile_feedback_on_touchscreens_is_it_worth_it/. Het mooiste voorbeeld heb ik gevonden op youtube: http://www.youtube.com/watch?v=xKsnddYd5Xk. Negeer het Italiaans, maar tel eens hoe vaak de reviewer een handeling opnieuw uitvoert, omdat het touchscreen blijkbaar niet goed registreert. De enige feedback die hij krijgt, is het resultaat van zijn handeling. Cue situaties als “Ik heb geduwd, maar er gebeurt niets. Duw ik niet hard genoeg, of is de telefoon gewoon nog bezig en moet ik even wachten?”

Dus: vlakke touch-sensitive dingen ENKEL gebruiken met feedback!

Een kort lijstje van hoe het wel moet:
* De lift met vlakke touch-like knoppen heeft “toets-vlakken” die groter zijn dan mijn vinger. Als ik op een cijfer druk, dan zie ik het oplichten, aangezien mijn vinger niet het hele cijfer bedekt. Tegelijk piept de lift.
* De GPS van mijn moeder laat een klik-klik-klik (net een radartje dat draait) horen als je met je vinger het scherm aanraakt. Een harde KLIK bevestigt dat je iets hebt aangetikt.
* http://www.youtube.com/watch?v=lUWy2GW7XQ4 , een touchscreen met echte tactile feedback.